แค่มาเตือน

แค่มาเตือน… เรื่องราวนี้เกิดขึ้น ณ บริษัทแห่งหนึ่ง ในช่วงห้าโมงเย็น เช่นเดียวกับเวลาเลิกงานของบริษัททั่วๆไป 

ใบเฟิร์น เธอเป็นหญิงสาว อายุราว 28 ปี พนักงานแผนกวิจัยของบริษัท ที่ทุกคนในบริษัทรู้จักเธอดีในฐานะพนักงานใหม่ที่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่ง ด้วยความเป็นเด็กใหม่ไฟแรง เธอมักจะอยู่เคลียร์งานจนค่ำและออกจากที่ทำงานเป็นคนสุดท้าย 

วันนี้ก็เป็นอีกวัน ในเวลาเลิกงานที่พนักงานทุกคนกลับบ้านไปแล้ว ใบเฟิร์นยังคงจดจ่ออยู่กับงานวิจัยยาของเธอเพียงลำพัง บรรยากาศห้องแลปโล่งมีกระจกใสรอบด้าน และมีอุปกรณ์แลปต่างๆที่วางเรียงราย ระหว่างนั่งทำงานเงียบๆคนเดียว ในหัวก็พลันนึกย้อนถึงบทสนทนา ที่คุยกับแม่บ้านไปเมื่อตอนเย็น 

แม่บ้าน : คุณใบเฟิร์นทำงานคนเดียวตอนดึกบ่อยๆไม่กลัวเจอเหรอคะ

ใบเฟิร์น : เจออะไรเหรอคะป้า (พลางมองสีหน้าแปลกๆของแม่บ้านด้วยความสงสัย)

แม่บ้าน : อ๋อๆ เปล่าค่ะ(เหมือนจะพยายามพูดต่อแต่ก็เปลี่ยนใจไม่พูดแล้วเดินออกไป) 

ใบเฟิร์นก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ 

จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาจนช่วง 21.30 น.

ในขณะที่ใบเฟิร์นกำลังวุ่นวายอยู่กับการทดลองในห้องวิจัย

ท่ามกลางความเงียบสงัดในห้องกลับมีเสียงบางอย่างดังขึ้น …..ครืด…..ครืด….. เสียงเหมือนประตูบานเลื่อนกำลังถูกใครบางคนเลื่อนออกอย่างช้าๆ ใบเฟิร์นคิดว่าอาจจะเป็นตุ้ม เพื่อนร่วมแผนก แต่พอสายตาเหลือบไปมองไปที่นาฬิกา ก็ทำให้ใบเฟิร์นต้องฉุกคิดอีกครั้ง เพราะตอนนี้ก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว ไม่น่าจะมีใครอยู่ที่บริษัท แล้วใครจะเลื่อนประตูกันนะ หรือเราจะหูแว่วไป (ใบเฟิร์นคิดในใจ)…

หลังจากงานที่แลปเสร็จ เธอจึงเก็บอุปกรณ์เข้าที่ และจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ในตอนนี้ข้างนอกมืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากทางเดินห้องวิจัยที่ส่องตามทางเท่านั้น เธอพยายามไม่สนใจบรรยากาศรอบข้างและเดินตรงไปที่โต๊ะทำงาน เพื่อจะไปนั่งพิมข้อมูลสรุปงานวิจัยที่ต่ออีกหน่อย เธอเดินตามทางไปจนถึงห้องทำงาน แต่ในจังหวะที่เธอเปิดประตูห้องทำงาน ก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อเจอกับร่างดำสนิทคล้ายกับผู้หญิงนั่งตัวบิดอยู่ที่เก้าอี้ของเธอ เธอสัมผัสได้ว่าร่างนั้นมองมาที่เธอและพยายามโบกแขนที่บิดงอขึ้นลงอย่างช้าๆ มาทางเธอ

ใบเฟิร์นกริ๊ดสุดเสียง คว้ากุญแจรถที่ห้อยอยู่ข้างประตูแล้ววิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต เธอวิ่งออกไปชั้นล่างจนไปชนกับ พี่รปภ ที่เข้ามาดูเพราะได้ยินเสียงเธอกรี๊ด เธอตะโกนใส่พี่รปภ ว่า พี่ หนูเจอผีๆๆ เธอตะโกนซ้ำๆแล้ววิ่งพุ่งตรงไปที่รถ แล้วบึ่งออกจากที่ทำงานทันที ปล่อยให้ รปภ ยืนงง กับสิ่งที่เกิดขึ้น

เช้าวันถัดมา ณ ลานจอดรถของบริษัท เมื่อใบเฟิร์นเดินเข้ามาในที่ทำงาน แม่บ้านก้อมาหาเธอ พร้อมเล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่าเมื่อคืนหลังจากที่ใบเฟิร์นรีบขับรถกลับบ้านไป ก็มีวัยรุ่นขี่มอเตอไซด์บิ๊กไบค์มาจอดตรงที่จอดรถประจำของเธอและโดนรถกระบะพุ่งชนร่าง จนแขนบิดงอไปหมด ใบเฟิร์นได้ฟังก็ตกใจมากเธอขนลุกไปทั้งตัว หรือว่าสิ่งที่เธอเจอนั้นไม่ได้หวังร้ายกับเธอ แต่ แค่มาเตือน ให้เธอรีบกลับบ้านเท่านั้นเอง…